vrijdag, januari 27, 2006

Abel Tasman & de bende van Wanganui

Eindelijk eindelijk zouden we dan een echte trektocht ondernemen... vier dagen weg met de rugzak en tent! Nadat we onze scrupuleuze van op een offstreet carparking konden achterlaten vertrokken we met stralende zon... De Tasman Track is niet echt moeilijk, de looptijden zijn erg ruim geschat en de hoogteverschillen zijn alweer voorbij voordat je er erg in hebt... maar niettemin hebben we er extreem van genoten, niet in het minst door de vele stops die je kan maken in de talrijke baaien en beschutte zandstranden die het nationaal park rijk is...
Ideaal en zalig voor lotte de zonner en bram de zwemmer, die zelfs een waterslide heeft gemaakt in Cleopatra's Pool (zie foto)...
tis wel wat anders dan trekken in la france, want je hebt nooit het gevoel dat je van de rest van de wereld weg bent... de rijken der aarde en de gepensioneerden hebben immers boten en helikopters waarmee ze overal kunnen geraken. Wel leuk zijn de tidal crossings waar je steeds rekening mee moet houden, en het feit dat we steeds onze bottinnen moesten uittrekken om door het water te dabben...
Ook heel erg fijn was dat je op deze meerdaagse op de campingplaatsen steeds dezelfde mensen terugziet... en in ons geval was dat het zeer prettige gezelschap die we de Bende van Wanganui doopten. Vijf mensen uit Wanganui (du-uh), waarmee we de rest van de dagen optrokken:(pannekoeken bakken, samen last hebben van muggen en sandflies, scum spelen (we gaan dat zo onthouden voor thuis!!!) en vooral veel gelachen).
De track loopt in een richting, dus als je weinig tijd hebt zoals ons moet je over het water terug. Dit is echter heel simpel en niet duur met een watertaxi, en we hadden geluk, we hadden een boot voor ons alleen en een jonge Johnny-kapitein die niet vies was van de nodige speed (nou nou die golven waaaw!!)
We hebben ook de dag na de track nog samen met de bende doorgebracht aan de Nelson Lakes, meer bepaald in een male changing room tegen de regen om jungle speed te spelen aan Lake Rotoita nadat de stoere gasten allemaal zonodig in het ijskoude water moesten springen.