Wistgedat...

* de Nieuw Zeelandse overheid hier niet veel geld heeft om fatsoenlijke bruggen te bouwen... de tweebaansweg wordt bij een brug standaard een One Lane Bridge (wat gelukkig wel altijd goed aangegeven staat). Lastiger (en gevaarlijker) is het als de one lane bridge niet alleen met auto's maar ook met een trein gedeeld moet worden...spookie!
* we hollanders hebben ontmoet die naast Kim Clijsters hebben gestaan op het vliegveld in Hongkong. Kim draagt zelf haar gerief, als dat niet geweldig is!!! Wel stom dat ze heeft moeten opgeven :(
* we morgen een dagwandeling gaan maken op de Fox Glacier, 1 van de twee grote gletsjers die we op onze weg tegenkomen
* we gisteren in een glowworm dell zijn gaan wandelen, zo schoon!!! Lotte vond de weg dernaartoe natuurlijk weer veel te akelig, maar het was wel echt sjiek!!! er zijn hier trouwens ook hopen sterren elke avond, en de melkweg kan je ook bijna elke avond zien...
* de sandflies hier werkelijk niet te doen zijn... vooral onze voeten staan vol met beten. jeuken!!!! maar we trekken elkaars handen van de krabreflexen weg in onze slaap en lachen er bij bewustzijn mee en prenten ons in dat het deel is van het grote Avontuur. op de foto kunt ge zien hoe zielig we zijn, en dan heel veel medelijden met ons hebben.
* we het feit dat het nog maar twee weken reizen is tot in ons onderste onderbewuste verdringen
* niettemin plannen we al de hele infrastructuur van onze rugzak en alle plaats die vrijkomt om lekkere dingen mee naar Belgie te verschepen
* Lotte nog steeds al haar nagels heeft (juij juij juij) en Bram een echte bosaap lijkt met zijn lange haar
* de basketverslagjes nog steeds oppietoppie zijn, stoem Stevoort!
* we werkelijk de allermooiste slaapplaatsen vinden in de vrije natuur, met amazing sunsets...

Zo, dat was het weer voor deze keer!!!! Tot de volgende keer als we tijd, goedkoop internet en goesting vinden :)

lord of the ring

we hebben nog niet echt de filmnerds uitgehangen, maar onderweg naar wellington passeerden we aan de plek waar de Pelennor Fields zijn gefilmd (laatste grote veldslag in de Return of the King). Brammeke wou daar toch absoluut naar gaan kijken, waar we deze kunstige foto namen. Voor de rest valt het LOTR-gehalte van Bram nog wel mee, we zouden alleen nog willen gaan kijken naar de vallei van Rohan in de buurt van Christchurch...

Zeehonden, bronnen en panne(n)koeken

Na onze trektocht maken we op aanraden van de Bende een kleine omweg via Kaikoura en de Hanmer Springs. In Kaikoura kan je wandelen langs de kliffen waar zeehondenkolonies op de rotsen luieren. Het is ook het centrum waar je walvissen kan zien, maar tijd, geld en slechte weersomstandigheden (helaas niet in deze volgorde) staken hier een stokje voor. Toch hebben we echt superveel zeehonden gezien en tot vrij dicht kunnen benaderen, en een mooie wandeling gemaakt. Bram is ervan overtuigd dat hij met de foto van de zeehond overal prijzen zal winnen en dat ongekende roem zjin deel zal zijn (juij).
Na het wandelen zijn we op de terugweg naar de Westcoast gaan uitblazen in de Hanmer Springs, een bijna volledig natuurlijk thermal resort waar je voor een habbekrats uren kan relaxen... zalig!!!
Aan de westkust zelf hebben we nog geen last gehad van de Vloek van het Slechte Weer, tot nu toe al zon wat de klok sloeg (vanaf dat de zon over de Southern Alps is gekropen welteverstaan). De Punakaiki Rocks hebben we twee keer bezocht: deze rotsen zijn uitgesleten zodat ze op reuzehopen pannekoeken lijken, en bij high tide spuit het water door de natuurlijke blow holes alle kanten op... we hebben dan wat rondgeslenterd om de high tide ook nog mee te krijgen... cool!!!
Vanaf Punakaiki doorgereden naar Hokitika, vanwaar we dit verslagje schrijven...

Abel Tasman & de bende van Wanganui

Eindelijk eindelijk zouden we dan een echte trektocht ondernemen... vier dagen weg met de rugzak en tent! Nadat we onze scrupuleuze van op een offstreet carparking konden achterlaten vertrokken we met stralende zon... De Tasman Track is niet echt moeilijk, de looptijden zijn erg ruim geschat en de hoogteverschillen zijn alweer voorbij voordat je er erg in hebt... maar niettemin hebben we er extreem van genoten, niet in het minst door de vele stops die je kan maken in de talrijke baaien en beschutte zandstranden die het nationaal park rijk is...
Ideaal en zalig voor lotte de zonner en bram de zwemmer, die zelfs een waterslide heeft gemaakt in Cleopatra's Pool (zie foto)...
tis wel wat anders dan trekken in la france, want je hebt nooit het gevoel dat je van de rest van de wereld weg bent... de rijken der aarde en de gepensioneerden hebben immers boten en helikopters waarmee ze overal kunnen geraken. Wel leuk zijn de tidal crossings waar je steeds rekening mee moet houden, en het feit dat we steeds onze bottinnen moesten uittrekken om door het water te dabben...
Ook heel erg fijn was dat je op deze meerdaagse op de campingplaatsen steeds dezelfde mensen terugziet... en in ons geval was dat het zeer prettige gezelschap die we de Bende van Wanganui doopten. Vijf mensen uit Wanganui (du-uh), waarmee we de rest van de dagen optrokken:(pannekoeken bakken, samen last hebben van muggen en sandflies, scum spelen (we gaan dat zo onthouden voor thuis!!!) en vooral veel gelachen).
De track loopt in een richting, dus als je weinig tijd hebt zoals ons moet je over het water terug. Dit is echter heel simpel en niet duur met een watertaxi, en we hadden geluk, we hadden een boot voor ons alleen en een jonge Johnny-kapitein die niet vies was van de nodige speed (nou nou die golven waaaw!!)
We hebben ook de dag na de track nog samen met de bende doorgebracht aan de Nelson Lakes, meer bepaald in een male changing room tegen de regen om jungle speed te spelen aan Lake Rotoita nadat de stoere gasten allemaal zonodig in het ijskoude water moesten springen.

Evolutie van de Tongariro Crossing

Gewoon om een beeld te geven van de evolutie van de zichtbaarheid op de Tongariro Crossing... u ziet ons lachend (ook al is het pas halfzeven 's morgens terwijl het moeilijk was om zelfs elkaar te zien), u aanschouwt vervolgens Bram op het toppeke aan de zijwand van de Red Crater, en last but zeker not least de mooie uitzichten zonder wolken op het moment dat het ertoe deed.
we zijn er nog steeds niet goed van hoe mooi het was (en nu houden we erover op ;)).

De rest van het Noord Eiland

Na ons getalm op de Coromandel peninsula werd het tijd om weer wat kilometers te vreten. We zetten koers richting Wellington waar we op 17 januari worden overgezet naar het Zuid Eiland.
Eerste stop: Rotorua. De stad die stinkt naar rotte eieren maar daarom raar genoeg niet door toeristen vermeden wordt. De thermische activiteit is immers de trekpleister van de hele regio. Het bulkt er dan ook van de attracties om geisers, boiling mudpools, stoom- en zwavelgaten te bezoeken. Een deel ervan liggen zomaar in de stadsparken, voor anderen moet je betalen. Aangezien Rotorua ook een vrij groot aanbod heeft van bezoeken aan een Maori-dorp (met traditioneel hangi-feest erbij) besluiten we de twee te combineren en bezoeken het Whakarewarewa Thermal Village waar een Maori-gemeenschap middenin thermisch gebied ligt en er leeft en werkt. Het concept lijkt fantastisch maar blijkt in werkelijkheid een beetje tegen te vallen want zowel de thermische spullen als het maori-gedeelte zijn niet echt overtuigend ...
Op richting Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland. Onderweg een paar stops gemaakt aan de Huka Falls en Craters of the Moon NP. In Taupo zelf gaan polsen hoe het met de transport-mogelijkheden voor de Tongariro Crossing zat. Weersvoorspellingen waren niet bijzonder goed dus kregen we na wat wachten te horen dat de meeste firmas niet zouden rijden die dagen... tegenvaller. Na wat rondbellen blijkt er een te zijn vlak aan het National Park die wel gaat dus rijden we zelf al naar Whakapapa Village, dat ligt toch op weg naar het zuiden.
Bij het zoeken naar een slaapplaats waar we na de wandeling gaan kunnen overnachten (en douchen) krijgen we te horen dat we met een kleine shuttlebus al heel vroeg s morgens meekunnen. Perfect want dat was wat we eigenlijk wouden.
Heel vroeg opgestaan dus en de jonge gast die ons gaat brengen zegt dat hij ons gerust wil brengen maar dat de kans dat we heel de dag in de mist lopen bijzonder groot is. We besluiten het er toch maar op te wagen en een beetje later zetten we inderdaad in een mistige omgeving de eerste passen van de Tongariro Crossing. De Tongariro Crossing is naar het schijnt een van de mooiste dagwandelingen. En na een klim en een toch door een kale krater komt de zon erdoor en kunnen we dat volledig beamen. We lopen tussen vulkanen, door kraters en op kraterranden en zien meren en prachtige vergezichten ... Adembenemend. Een tevreden gevoel maakt zich meester van iedereen die toch heeft doorgezet...
De volgende dag werd een rijdag want we hadden onze zinnen gezet op een gratis kampplaats van de DOC bij Levin. Eerst nog even onze auto langs binnen en buiten laten zandstralen aan Foxton Beach en toen kwamen we aan... prachtig plaatsje en we leerden er vele nieuwe vrienden kennen die ons geen moment met rust lieten. Sandflies was hun naam en ze zouden ons vanaf nu steeds meer gaan vergezellen ... venijnige kleine beestjes met beten die serieus jeuken...
We zitten ondertussen al redelijk dicht bij Wellington en hebben er nog een dag om de stad en het beroemde Te Papa museum te bezoeken. We beginnen aan Te Papa en leren er een hoop over aardbevingen, Maoris, NZ kunst, fauna en flora. Daarna trekken we de hoofdstad in en komen tot de conclusie dat dit zoveel mooier is dan Auckland. Hier willen we wel komen wonen... Een avondwandeling langs de harbourside met een extreem lekkere en zware ijskreem maken het plaatje compleet ...
Nog even buiten de stad goedkoop gaan slapen en de volgende dag op tijd naar de Bluebridge Ferry gereden die ons zal overzetten naar het Zuid-Eiland.

Bye bye North, here we come South !!!

korte wist je dat...

Kia Ora!!! We zijn ondertussen in Nelson aanbeland op het Zuideiland, en hebben heel even de tijd om een korte post te maken, helaas zonder foto's...
- we hebben zaterdag de mooiste Nieuw Zeelanddag tot nu toe beleefd, doordat we ondanks slechte weersvoorspellingen (met low visibility, rainshowers en de vrees van de chauffeur dat we mogelijks door kraters zouden lopen zonder ze te zien) toch de Tongariro Crossing zijn opgeklauterd, wat op het mooiste punt beloond werd met wolken die uit mekaar dreven en zicht op superveel natuurpracht opleverde...
- onze campervan blijft voor ambiance zorgen, we zijn zelfs aangehouden door de politie, doodsbenauwd natuurlijk wat we mis hadden gedaan, bleek dat ze alleen een foto wilden maken... en een oud madammeke aan een supermarkt die maar de helft kon zien vroeg heel vriendelijk aan Bram waarvoor hij hulp nodig had...
- we hebben nu niet veel tijd, want morgen begint onze vierdaagse trektocht door het Abel Tasman National Park en we moeten ons gerief nog klaarsteken, hopen op goed weer (het valt een beetje tegen de laatste dagen...)
- na onze tocht hopen we hier snel weer terug te keren om wat foto's op de site te zetten

Tot de volgende keer!!!

wist ge dat 2

oh ja, we waren der nog wat vergeten:
wist je dat:
* in alle grote steden hier Down Under alle verkeerslichten geluiden maken alsof je in een computerspelletje zit, en je mag hier soms niet alleen rechtdoor, links of rechts, maar ook diagonaal de kruispunten oversteken als voetganger
* we nog altijd niet gewoon zijn dat de deursloten andersom draaien, met al het geklungel als gevolg
* Lotte heel blij(en trots) is dat de dames altijd maar winnen, en mercikes voor de verslagen, echt supercool!!!
* gember - en het gebruik van gember in ongeveer alles wat ge maar kunt bedenken - hier heel populair is: bram vindt dat super, lotte iets minder
* we hier nog geen enkele andere belgen zijn tegengekomen, wel veel: Duitsers, Hollanders, Australiers en Israeliers
* er een meisje is opgegeten door een haai aan een strand waar Bram en Eva ook zijn gaan zwemmen
* het nieuws hier nooit over het buitenland gaat

Tot de volgende keer!!! Kia Ora!

en de laatste dagen...

Maandag was de cirkel in het Northland rond en zijn we (nadat we in Auckland afscheid namen van Ofir) doorgereden naar de Coromandel Peninsula, waar we slaapplaats vonden aan de Sailors Grave (gelukkig niet te spookachtig :) Dinsdag een rustige dag gehad met zwemmen, een bezoek aan Hot Water Beach (een kuil graven in het zand en dan kan je in heet water (afkomstig van de thermische ondergrond) het hoogtij afwachten), onze camper op orde zetten, boekhouding, planning aanpassen enzoverder... Vandaag zijn we na een fikse ochtendklim naar Cathedral Cove (die enkel bij laagtij toegang geeft tot een tweede stuk baai) alweer wat zuidelijker afgezakt, waar we nu een aantal administratieve dingen moeten regelen (overzetboot naar Zuideiland, overnachtingen tijdens onze wandeltracks,...) Voor we volgende week (vermoedelijk dinsdag of woensdag) de overstap maken naar het zuideiland hebben we nog enkele leuke dingen op het programma staan: vulkanische gronden bij Rotorua, een Maoriconcert, wandelen in het Tongariro National Park, Lake Taupo en een bezoek aan de hoofdstad Wellington...

Northland

De eerste dagen op vrije voeten (lees: met onze vreselijk - ordinair - uitziende - maar - oh - zo - gemakkelijk - woontransport) al schitterende dingen gezien in het Northland. We hadden het weer zeker mee, buiten de eerste dagen in Auckland heeft het hier nog geen drup geregend!
Al veel kilometers gereden (en onze wicked heeft helaas erg veel dorst), maar daar ook al supermooie dingen voor teruggekregen, zoals:
* wandelingen langs kliffen, watervallen, vuurtorens en grotten
* een zeiltocht in de Bay of Islands (oom Willy, nu weten we zeker dat we nog eens mee willen gaan zeilen), die super was ondanks dat we geen dolfijnen hebben gezien
* het allernoordelijkste puntje van Nieuw Zeeland, Cape Reinga, waar je dus echt waar de Pacific Ocean en de Tasman Sea in elkaar kan zien overvloeien
* Giant Sanddunes, de grootst mogelijke vergelijking met woestijn waar we al ooit in geweest zijn (voeten verbrand door in het warme zand naar boven te klauteren en naar beneden te glijden)
* het Waipoui Forest, waar de beroemde Kauribomen groeien, die niet alleen indruk maken omdat ze zo oud en groot zijn (5m diameter, 1200 jaar oud), maar ook omdat ze allemaal een Maori-betekenis hebben
Reken daarbij fijne overnachtingsplaatsen, creatief zijn met weinig eten, de zon,... en 't waren alweer een paar prachtige dagen!

en dan nu... onze wicked camper!!!!

voor de nieuwsgierigen onder jullie: op donderdag mochten we onze campervan gaan ophalen in een buitenwijk van Auckland, Onehunga. Omdat elke Wicked een ander uitzicht heeft, waren we al heel benieuwd welke coole, supergeweldige, designachtige tekening ons ten deel zou vallen.
Natuurlijk hadden wij weer het grootste geluk van allemaal: er waren nog maar twee keuzes, die we allebei verschrikkelijk vonden: de ene was Barbie (echt fluofluoroze, met een groot barbielogo op en volgens de man in het depot de zielige eend in de bijt, omdat niemand ermee wil rondreizen, hij(of zij) was echt verschrikkelijk), en de andere was... zie foto. Shit, we waren wel redelijk teleurgesteld!Voor de psychologen onder jullie: pittige exposure voor sociaal-fobische gedragstrekjes verzekerd, my god!!! het gevoel dat iedereen ons bekijkt en met ons lacht zijn we ondertussen al aan het kwijt geraken, en het blijkt bovendien een uitstekend middel om de mensen rondom ons vrolijk te maken en er is altijd wel een schuine mop om een conversatie te openen met andere mensen aan een benzinestation, winkel, parking... benieuwd hoe lang we het verhaaltje nog graag gaan vertellen :)
Desondanks is onze Camper (een toyota liteace) wel echt schitterend, meer dan groot genoeg voor ons 2 en zelfs met Ofir derbij ging het nog goed. Hij rijdt super (behalve bergop, dan hebben we altijd een sliert bewonderaars achter ons hangen), en het slaap- en eetcomfort is goed!!! We hebben al een aantal keer gratis kunnen slapen aan de kant van de weg of op parking aan een baai en moeten ook geen rekening houden met regenweer (groot voordeel op de tent)...

NEW ZEALAND!!!!

whoohooow eindelijk eindelijk zijn we der!!! na een aangename vlucht (met filmpje op een groot scherm en lekkere lunch) aangekomen in het zonnige Auckland, en meteen onze weg gezocht naar een backpackershostel in Parnell, een van de buitenwijken. Bij plaatsgebrek en te laat geboekt mochten we slapen in een oude caravan die in de tuin stond :) in het hostel zijn we aan de klap geraakt met een israelier die ons meenam voor een zicht over de stad op Mount Eden, bij zonsondergang en echt de moeite waard. 's Avonds tevergeefs naar eten gezocht (alle winkels en zaken waren potdicht tot vier januari), gelukkig kregen we wat rijst in het hostel. De volgende dagen Auckland verkend, wat ons eigenlijk maar weinig zei (op het Auckland Museum na, waar de cultuur van de Maori en de geschiedenis van Nieuw Zeeland heel mooi in beeld werd gebracht (er was zelfs een kamer waar je in kon gaan en dan werd daarin de uitbarsting van een vulkaan nagebootst). Lotte kreeg al kriebels bij een bord waarop stond dat er 60 procent kans is dat binnen de vijftien jaar de vulkaan onder Auckland opnieuw zal werken... (oppakken en wegwezen met die handel!!!) In Auckland wel een aantal toffe mensen ontmoet, vooral veel Duitsers (het stikt er hier van) en Ofir (de Israelier), die in afwachting van het vinden van een auto met ons mee zou reizen naar het Northland (het hele stuk boven Auckland)...

Exit Australia

Dit was onze laatste post in Australie, morgen vertrekken we in alle vroegte naar Auckland, Nieuw Zeeland... Dan wordt het Kiwi-logo hiernaast eindelijk actueel!!! We hebben eerst een paar dagen Auckland in het vooruitzicht, waarna we op 5 januari onze Wicked Camper kunnen ophalen om rond te trekken... We weten niet goed wanneer we weer op internet zullen kunnen (de goede, snelle en juiste verbindingen lijken hier enkel in de grote steden te zitten), dus ahoi voor iedereen en braaf zijn!!!

Wist ge dat...

Wilden we allang eens doen: de reis-wist-je-datjes...

* we de fotopagina hebben bijgewerkt, er staan weer een aantal nieuwe foto's op!
* de auto waarmee we gereden hebben heeft sinds het begin van Brams reis al meer dan 14000 (veertienduizend!!!) kilometer (ahja dat noemen ze hier keej) afgelegd
* alles hier in kilometer wordt uitgedrukt, maar de namen van de creeks en de beaches in miles
* bram bij alle lieve en gastvrije mensen speculoos achterlaat (nog steeds Lotus!!!)
* de voorraad dus snel achteruit gaat
* Eva dit minder leuk vindt
* er hier ook een Stratford is dat aan de rivier de Avon ligt
* Jacob en Walda eindelijk ook eens in bad zijn geweest (de viezerikken). Drogen aan de wasdraad vonden ze superleuk, draaien in de wind...
* alle auto's hier ongeveer wit zijn. Wit is precies de nationale kleur van Australie. wij vinden het maar niks.
* de twee meest gebruikte en voor ons minst-tot-de-spreektaal-behorende woorden zijn hier: i reckon (ongeveer 1x per zin) en heaps (ongeveer 3x, zeker in combinatie met ofwel koeien ofwel alcohol)
* we helemaal (ongewild, ter onze defensie) into de countrymuziek zijn. we kwelen al lustig alle klassiekers mee, over sandy beds in inkadinka en rose en rodeo die gaan trouwen (jeeij).
* het weer hier helaas niet alle dagen supermooi is geweest: en het klimaat in Tasmanie lijkt op dat in Nieuw-Zeeland, bugger :(
* we hier juist te vroeg in Melbourne zijn om naar de Australian Open te kunnen gaan (begint over twee weken), we hebben wel al een professional in wording gespot op ons vliegtuig

LAATSTE DAGEN BIJ EVA EN MAL(BOURNE)

Op zaterdag hebben we paardgereden!!! Bindi was ons paard van dienst, en pas nadat Bram alles had gedaan (van stappen tot galop) durfde Lotte er ook op. Zo hoog!
De geplande barbie (BBQ) op het strand viel door het niet overtuigende weer in het water, waardoor we bij Robin en Murray zouden gaan eten... Vleeseter Bram van de partij en vastbesloten om de schade van Kerst in te halen (ge kunt u voorstellen :)) T was een leuke avond, met Twister, gemberachtige cocktails, veeel vlees en lieve en grappige mensen. Evenwel wel de vroegste oudjaar ooit (om 1h naar huis gegaan, de koeienmelkers moesten vroeg weer op)
Op Nieuwjaarsdag op tijd vertrokken voor de vlucht naar Melbourne: alles verliep goed, ook de vlucht en de aankomst in Melbourne in de regen. Ons hostel opgezocht en naar de film geweest met de filmtickets die we kregen van Eva en Mal bij kerst: Narnia, vree wijs!
Vandaag hebben we vroeg ontbeten en de stad ingetrokken om hier snel wat rond te kijken. Supergrote gebouwen, hoge wolkenkrabbers en als gevolg een indrukwekkende skyline. Ook veel gebouwen die architecturaal bizar in elkaar zitten, zoals bvb Federation Square en de Southbank langs de Yarra River. De zon schijnt hier, fijne sfeer hier dus voor zonneliefhebster lot.

Cradle Mountain en Franklin Gordon Rivers National Park

De volgende dag de hele dag slecht weer gehad, maar voor onze trip naar Cradle Mountain NP vonden we dat niet eens zo erg: de meren, bergen en wandelpaadjes die we zagen waren gehuld in de mist, t gaf alles een mysterieuze sfeer, het was eigenlijk wel heel mooi daar!!! Helaas hebben we naar de echte Cradle Mountain top wel moeten gissen achter de wolken! We vonden een supermooie slaapplaats aan alweer een mistig meertje in Tullah, MET elektrisch deken (dat helaas niet werkte aan Lotte haar kant, bugger :()
Vrijdagvoormiddag alweer pokkeweer: gelukkig veranderde dit na enkele stops en een cassette met Disneymuziek! Swing Bridge, Nelson Falls, Lake St.Clair,.. Check (iets dubieus dat Bram altijd zegt als hij weer iets gezien heeft wat op zijn verlanglijstje stond :)) Omdat we nog ver van huis verwijderd waren, was het helaas al snel tijd om de lange rit te beginnen... we arriveerden pas bij Eva toen zij al sliepen...

Kerstmis en Laponya

Op Kerstdag vroeg opgestaan en samen met Kodi (Lotte is niet de enige die graag pakjes openmaakt), Mal en Eva de cadeautjes onder de kerstboom verdeeld en opengemaakt... 's Middags waren we op een van de andere boerderijen in Gladstone uitgenodigd bij Robin en Murray voor gevulde kalkoen enzoverder...mnjammie!!! Alleen jammer dat Vleeseter Bram dit festijn grotendeels moest missen wegens opspelende darmen... Even naar huis geweest om te melken en 's avonds opnieuw naar Robin en Murray voor het vervolg van het kerstfeest...
Maandag en dinsdag weer twee rustige dagen op de boerderij gehad. Woensdag in alle vroegte (miljaar, om halfdrie opgestaan) vertrokken naar de boerderij van Mal en Eva in Laponya, bij Winyard in het noordwesten van Tasmanie... ze hebben ons een rondleiding gegeven en we hebben kunnen zien hoe mooi lang hun gras staat, en hoe mooi en groot hun stuk land daar is. We hebben ook nog een paar achtergebleven koeien bezocht (geven nog geen melk). Na de lunch aan Boat Harbour Beach, maakten we deze schattige foto van Eva en Mal terwijl we de rotsen beklommen. We hebben ook kennis gemaakt met hun vrienden Susie en Sharif (met uiterst schattige (maar vrij wispelturige) kindertjes)), waar we 's avonds ook mochten slapen. Eerst nog The Nut in Stanley overwonnen (een raarvormige grote rots, daar zullen we het maar op houden) en in Rocky Cape NP aboriginal shelters bezocht.

hier zijn we weer!!!

hallo allemaal!!! we zijn nauwelijks anderhalve week verder en hier volgt alweer ons volgende verslagje! allereerst nogmaals onze allerbeste wensen voor 2006 voor iedereen!!!
Waar waren we vorige keer gebleven... Hobart!!! we dachten 's avonds een rustig avondwandelingske te maken langs Salamanca Place, maar da was toch nie echt mogelijk :) er waren duizenden tazzies die terug kwamen van hun werk op het vasteland om het begin van de kerstvakantie te vieren... een groot feest, leek wel een festivalweide! erg leuke sfeer, de volgende dag was het weer van dattum, dit keer de wekelijkse Salamanca Market, waar werkelijk alles te koop is.
Na deze supergezellige markt de lange autorit naar Gladstone aangevat, waar we net op tijd aankwamen om mee te kunnen naar de Kerstavond mis in Bridport. Amai, van die priester straalde de kerstvreugde ook niet af, wat een gewauwel. Er deden tegelijk ook nog vier kinderen hun plechtige communie (allemaal van verschillende leeftijden), en er werd slechts 1 christmas carrol gezongen (en we waren zo goed voorbereid).
Verder stelde kerstavond niets voor, dat wordt hier niet gevierd, we zijn zelfs nog even bij een vriendin van iemand die met ons mee naar de mis was binnengeweest voor een kop thee met melk (iekebah!)...