maandag, november 21, 2005

Nog even geduld ...

... want de fotos bij onderstaande posts komen eraan van zodra ik ergens een plaats vind om ze te uploaden naar het internet...
mijn dagboek bevat ook nog leuke verhalen over onze wwoof-ervaring en over onze zeiltrip naar de whitsundays maar daar ben ik nog niet aan toe gekomen.

Veel groeten vanuit Kuttabul,

Bram (en Eva ook natuurlijk)

UPDEET: vandaag in een heel kort vrij moment in Mackay en internetwinkel gevonden waar ik een paar fotos kon uploaden ... Enjoy!!!

Bramston Beach


Jaja, onnozel als we zijn en omdat 16 km omweg naar australische maatstaven nu eenmaal zeer weinig is zijn we`naar Bramston Beach gereden enkel en alleen voor de naam.
Het resultaat: een zwempartij in het plaatstelijke stingernet (zeewater`van meer dan 25 graden celsius !!!) en een onnozele fotosessie.

Wildlife boven Cairns

We bevinden in ons nog steeds in Far North Tropical Queensland, de thuishaven van beestjes zoals de "tree kangaroo" en de "southern cassowary". Op een spotting van de eerste hopen we niet zo fel maar de cassuaris wordt hier wel af en toe eens gezien. We kunnen het ons moeilij voorstellen hoe zo'n ontmoeting moet gaan want het is een serieus beest dat - zeker wanneer het een kuiken bewaakt - wel eens tot de aanval durft over te gaan. Gelukkig worden we overal geinstrueerd hoe je je het best gedraagt wanneer je een casuaris tegenkomt zowel op de weg (traag rijden) als tijdens een wandeling (hou altijd een boom tussen uzelf en de vogel).
De omgeving waarin deze dieren leven is tropisch regenwoud. De hele omgeving boven Cairns heeft hele grote stukken regenwoud, eem groot deel ervan valt onder het Daintree National Park. Midden erdoor loopt de Daintree River en wie naar 'Cape Trib' wil moet de ferry nemen over deze door krokodillen bewoonde bruinwater-rivier.
Na wat auto-troubles worden we gesleept naar mossman en dus moeten we port douglas bewaren voor de terugweg. We worden door de RACQ man naar de Mossman Gorge (al een deel van het Daintree NP) gebracht en terwijl ze onze auto repareren kunnen wij er zwemmen en wandelen. Na het oppikken van de auto rijden we naar de ferry en registreren ons via de telefoon op de Noah Beach Camping een stukje kampeergrond tussen het strand en het regenwoud.
De volgende morgen zijn we de grote toeristengolf vanuit Cairns voor aangezien we al vlakbij Cape Trib zijn. Terwijl het bos ontwaakt wandelen we heel stil over de Dubuji boardwalk, dit zou een goed moment kunnen zijn om een casuaris tegen te komen. Helaas pindakaas, het was een magische wandeling waar we veel geluiden hoorden en af en toe eens een beest zagen maar niet onze potige vriend.
Cape Tribulation zelf is eigenlijk een mooie baai met mangrove bomen met prachtige wortelstructuren. Het is tevens een van de enige plaatsen in de wereld waar regenwoud en zee vlakbij elkaar komen... in het kleine dorpje hebben we ook nog van dichtbij kennis kunnen maken met een levende flying fox en hebben we een ijskreempje gegeten met smaken van de vruchten uit het regenwoud.
Na de middag zijn we dan toch nog in Port Douglas geraakt en op aanraden van onze boek en verschillende mensen die wel al ontmoetten gaan we naar Habitat, een wildlife sanctuary waar je tussen de dieren kan lopen. We hebben geluk want er is zeer weinig volk en we krijgen bijna een gepersonaliseerde rondleiding van een heel vriendelijk meiske. Het is zonder twijfel de beste 'zoo' die we ooit bezocht hebben. We mogen de kangoeroes en wallabies eten geven, we kunnen zelfs met een koala in contact komen en last but not least: ze hebben er ook een tree kangaroo en een koppel casuarissen. Daar mogen we wel niet bijkomen en ook niet bij de krokodillen (toch blij dat we die niet in het echt zijn tegengekomen !).

Na wat boodschappen gedaan te hebben camperen we in port douglas op een camping die wat weg heeft een surfer/hippie kolonie. Het wordt de warmste en vochtigste nacht die we al hadden want 's morgens is alles nat van het zweet. Aangezien slapen toch niet goed gaat vertrekken we goed op tijd.
We maakten nog even een korte stop in Cairns (leuke stad vinden we) en trokken toen definitief terug naar het zuiden richting Melbourne.

Down under in the water

Ja, waar waren we gebleven want het is reeds enige tijd geleden dat wij hier down under nog eens een kans zagen om een paar nieuwe verhaaltjes bij te zetten. In Cairns als ik me goed herinner en daar zal ik ook de draad opnieuw oppakken.
Want wie Cairns zegt, zegt ontegensprekelijk ook het Groot Barriere Rif. Een nationaal park op zee dat zich uitstrekt langs de noordoost-kust van Australia. Cairns is een van de plaatsen waar het rif slechts op enkele uren zeilen van het vasteland ligt . Aanbiedingen zijn er meer dan genoeg. Onze lonely planet zegt het als volgt: if you can't find tourist info in Cairns then you can't find porn on the internet. Na ergens binnen te lopen boeken we 1 van de goedkopere - ook door lonely planet aangeprezen - dagtrips met de Noah's Ark.
Na afscheid genomen te hebben van onze pa haasten we ons naar de marina waar we verwelkomd worden door 3 coole dudes aan boord. Na het invullen van de nodige medische papieren voor snorkelen en misschien duiken kunnen we ook kennismaken met de andere 15 gasten, een kleine groep, ideaal.
  • Eerste stopplaats: Breaking Patches, je ziet al vanop de boot dat het water hier anders kleurt en het kriebelt dan ook om zelf te gaan kijken wat er onder het wateroppervlak verscholen ligt. Iedereen die dat wenst krijgt ook een korte kennismaking met duiken waarna je kan beslissen of je wil duiken of niet. Eva`en ik waren allebei een beetje zenuwachtig aangezien we nog duikmaagden waren maar eens in het water met al het gerief rond ons heen voelden we ons allebei wel in ons sas, voor de kleine meerprijs moesten we het niet laten dus een underwater-OK aan de duikinstructeur dat we het wel zien zitten en weg waren we. Het eerste wat mij opviel was de rust die er is onderwater. De instructeur bracht ons tot bij de riffen en ook veel dieper waar je niet naartoe kan snorkelen zonder een longinhoud van een paar minuten. Er is zoveel te zien onderwater, niet te geloven. De smile tot achter ons oren toen we weer boven waren sprak boekdelen. Dit was`zo cool.
  • Tweede stopplaats: Michaelmas Cay, de plaats waar papa met zijn boot ook was. Die maatschappij heeft het alleenrecht over het kleine afgezet stukje strand op dit bird sanctuary island, dus wij mogen enkel in het water errond ploeteren. Volledig andere omgeving, iets meer zand tussen de riffen en veel grotere - zij het iets minder kleurige - vissen. Weer een duik gedaan - we waren al verslaafd - en opnieuw magisch momenten onder water.Voor ons`allebei al een van de absolute hoogpunten van de reis tot nu toe.


Hier volgt onze top 5 van GBR-momenten

  1. doopvontschelpen mogen aanraken en zien met wat voor kracht ze zich sluiten, impressionant!
  2. zwemmen tussen haaien, ook al eten ze geen mensen, toch wel een hele kick
  3. door een tunnel gezwommen bij het duiken, "zjuust gelijk dechte duikers"
  4. het rif zelf ook natuurlijk, prachtig hoe mooi het er allemaal uitziet
  5. finding nemo(-tjes) een stuk of 10 gezien tussen de anemonen en natuurlijk ook alle andere kleurrijke vissen in alle vormen en maten
spijtigste zaak: geen zeeschildpadden gezien onder water enkel vanop de boot...


Deze trip was ook het einde van ons verblijf in Cairns, we gaan nu naar omhoog richting Cape Tribulation.

dinsdag, november 08, 2005

Eindbestemming Cairns


Cairns
Originally uploaded by Bram De Meyer.
We naderen onze eindbestemming waar we papa nog eens zullen kunnen zien. Na nog een halve dag tablelands - met een rondleiding in het regenwoud door een plaatselijke aboriginal - verkozen we het eens over een andere boeg te gooien voor we Cairns binnenreden en bezochten we de Golden Pride Mango Winery. We konden er proeven van wijnen, champagne, likeur, ... allemaal gemaakt met mangos. Heel lekkere en aparte smaak.

Na een avontuur waarbij we op zoek waren naar een baantje dat op kaart stond maar niet bestond en een blitz-stop aan de machtige Barron Falls kwamen we aan in Cairns waar we dankzij papa nog drie dag bij hem op de kamer in zijn hotel kunnen blijven (dank u zoveel daarvoor). Toekomen in Cairns en dan een paar minuten later papa terugzien, het was een heel bevreemdende ervaring maar wel ongelofelijk leuk. Het "Oasis Resort Cairns" zelfis alles wat we konden dromen... een prachtig lang zwembad, mooie kamers, wasmachine, strijkplank. Het voelt goed om weer voor heel even in de bewoonde wereld te zijn.

Ondertussen zijn we hier de tweede volle dag in Cairns, het is echt mooi maar zeer warm weer. Het tempo ligt hier dan ook een paar tandjes lager. Papa is volledig verbrand van de dag uit met zijn groep naar het groot barriererif. Morgen gaan we een gelijkaardige uitstap doen (maar dan wel drie keer goedkoper :-)) Eva en ik kijken er al naar uit om te kunnen gaan snorkelen tussen alle tropische vissen. In de zee hier in Cairns zwemt niemand, te gevaarlijk door stingers en crocs maar de stad Cairns lost dit op door een prachtige gratis saltwaterpool vlakbij de zee.

Hierna gaan we nog even noordwaarts richting Port Douglas en cape Tribulation, daarna hebben we genoeg weken om wat rustiger terug naar Melbourne af te zakken. Tot de volgende keer, we weten nog niet wanneer ...

Watervaldag


Eva Loves Waterfalls
Originally uploaded by Bram De Meyer.
We zijn ondertussen in de Tablelands aangekomen. Een prachtig stuk hoogland met groene stukken gras en stukken regenwoud. Naast tree kangaroos en casuarissen is het hier vooral ook de strekk om veel watervallen te bewonderen.
En natuurlijk is er hier iemand mee die houdt van watervallen dus we hebben er al veel gezien ondertussen waarvan de Millaa Millaa Falls ongetwijfeld de meest zwembare waren. De Little Millstream Falls zijn voorlopig voor Eva het mooiste plekje waar we tot nu toe op de reis al geweest zijn.

Gold & Lava


Na onze nacht in de bush op weg dan naar Charters Towers, een goudzoekersstadje waar velen succes en ermoede hebben gekend. Voor velen gingen de zoeken zelfs zo goed dat er zelfs een beursgebouw werd opgericht (leuke t-shirts gezien met New York, Paris, Charters Towers, London en Tokyo erop).

Vandaaruit dan op weg naar het Undara National Park waar we de volgende dag een half day tour door de Lava tubes zouden kunnen meedoen.

De weg naar daar was vrij monotoon: droge vlakten met gum trees en termietenheuvels. Eva denkt dat een koe hier heel veel afstand moet afleggen om een beetje gras te vergaren. Het einge waardoor je de concentratie niet kan verliezen is het concept "1 lane highway". Dat houdt in dat je 1 strook geasfalteerde weg hebt en voor de rest 2 stukken gravel langs beid kanten van de weg waarop je wat kan afwijken. Wanneer er echter een Road Train (vrachtwagen met 2 wagons eraan gekoppeld) op je af komt gedenderd moet je je zelf gewoon opzij zetten anders rijden ze je gewoon van de baan.

Undara zelf dan, camping in orde, zelfs een zwembad(je) en we hebben er andere belgen leren kennen de plasmannekesontheroad, een koppel met 2 schattige dochters die 8 maanden trekken door china, australia, nieuw-zeeland (als wij daar ook zijn !!!) en zuid-afrika.
Voor de rest waren we een beetje ontgoocheld in de lava tubes, er werd vooral veel gepraat en weinig getoond. Op een halve dag hebben slechts 2 tubes kunnen bezoeken waarvan de tweede wel echt heel prachtig was, dat moet gezegd worden.

Kilometervreten


Pool in Belyando Crossing
Originally uploaded by Bram De Meyer.
Een blik op de kaart vertelde ons dat we nu koers moesten zitten richting Charters Towers. Nu we in de staat Queensland zitten worden de afstanden plots allemaal veel groter net zoals de schaal van onze kaarten. Na een korte stop in Emerald, een gebied waar men een bloeiende zonnebloemen-industrie heeft (pun intended)beseffen we dat in 1 ruk door naar Charters Towers een beetje onrealistisch is dus leggen we ons eindpunt bij het witte bolletje op de kaart genaamd Belyando Crossing. Belyando Crossing ligt ongeveer halfweg de 400 km die ons nog van CT scheiden.

Belyando Crossing bleek eigenlijk niks meer dan een veredeld tankstation. We waren er eigenlijk al voorbij gereden, pas toen we het bord tegnekwamen dat er echt geen benzinestation meer was voor de volgende 200 km beseften we
dat dat het moest zijn. Als enige campers - samen met wat wegenwerkers in een cabin - konden we er gelukkig toch slapen. Tot het donker werd konden we zelfs nog even poolen. Dat was echt een vrij absurde belevenis.

Carnarvon Gorge National Park


Carnarvon Gorge
Originally uploaded by Bram De Meyer.
Wie het woord "gorge" opzoekt in een vertaalwoordenboek komt uit bij het woord kloof. De kloof waar wij naartoe gingen werd uitgesneden door de Carnarvon creek en creeerde zo een heel apart national park gelegen tussen hoge rotswanden. Het enige nadeel aan het bezoek is natuurlijk dat elke meter die aflegt verder de gorge in, er 1 is die je terug moet. Sportief als wij zijn lieten we ons daardoor niet ontmoedigden en legden als eindpunt de big bend, enkele afstand 9,7 km. Het werd een lange dag waarin we al bij al zo'n 25 km hebben gewandeld. Er waren immers ook prachtige zijsprongen, zoals deze op de foto die je hierbij ziet. Ward's Canyon waar een 14-tal koningsvarens groeien, een zeldzame plant uit het tijdperk van de dino's. Verder ook nog prachtige smalle canyons gezien waar het licht ongelofelijk mooi in speelt en heerlijk geurende groene moss gardens. als kers op de taart krijg je af een toe ook wat wildlife te zien en net voor het einde van de terugtocht bleek er zelfs een kangoeroe vrij benaderbaar voor een foto.

Des avonds verzorgende we de pijnlijke voeten en beten vaninsecten allerlei op een camping vlakbij de gorge.

Roma Cattle Salesyards


Roma Cattleyards
Originally uploaded by Bram De Meyer.
Na onze stop in Surat reden we door en kwamen door Roma. Een infobrochure over de streek leerde ons dat Roma 1 van de grootste cattle salesyards van Australia bezit. Aangezien dit in de interesse- en beroepssfeer ligt van Eva konden we een bezoek dus niet laten voorbijgaan. We hadden geluk wantb er zijn maar 2 maal in de week verkopen. 1 dag voor koeien die van de ene boederij verhuizen en 1 dag voor koeien die van een boerderij binnenkort naar het hiernamaals zullen verhuizen. Wij waren er op de eerste dag en zagen dus een bont assortiment van koeien, kalveren en stieren, samengehokt in verschillende afspanningen waarboven veilingmeesters liepen. Op de begane grond stonden de australische boeren (met obligate jeans en cowboyhat)te bieden op de loten die hun het meest interesseerden.
We werden ook voorgesteld aan John Guilford de baas van het hele zootje die ons kort uitlegde hoe zo'n salesyard eigenlijk werkt.

Heel boeiend allemaal, zeker omdat het zo'n wereld is waar je normaal gezien weinig of niet mee in contact komt (behalve als je eva heet en in australia woont).

Na een rustige nacht (zonder regen !) in Injune vertokken we de volgende morgen vroeg naar het Carnarvon Gorge National Park en op weg daarheen hoorden we op lokale radio nog eens John Guilford die alle statistieken van de vorige verkoopsdag kwam meedelen!

maandag, november 07, 2005

Fotopagina

Tijd vliegt, ik zit hier al meer dan anderhalf uur in een cybercafe te prullen om wat fotos te kunnen tonen maar dan uiteindelijk toch gelukt ... het verslag erbij zal voor een andere keer zijn.

Fotopagina Reis kan je hier rechts ook nog aanklikken om ze later eens te bekijken.

Veel groetjes aan iedereen.

Bram en Eva

Divine Diva !!!


Jaja, het legendarische paard "Makybe Diva" heeft de natie op zijn kop gezet en voor de derde keer op rij de Melbourne Cup gepakt !!! De MC wordt altijd gehouden de eerste dinsdag van november en zorgt ervoor dat menig australier zich eens aan een gokje waagt.
En geheel in Ascot-stijl veranderen de australische vrouwen op die dag in ondersteunsels van prachtige hoeden.
Wij waren lekker door de bush aan het rijden en het dichtstbijzijnde dorp waar we de race konden gaan volgen was Surat. Surat is een stoffig dorpje waar in het lokale Motel/Cafe/Gokkantoor/Ontmoetingscentrum ook de race werd vertoond en ook daar de gekke klederdracht en iedereen zeer geinteresseerd of het legendarische paard zijn naam eer ging aandoen.
Nu ken ik niet zoveel van paarden maar het was een prachtige race. De kleuren van de berijdende jockey werden ons meermaal voorgeschoteld en daar gingen ze dan !!!
De eerste driekwart van de race was Makybe Diva nergens te bespeuren maar toen gebeurde het in de laatste rechte lijn, ingehouden tot op het perfecte ogenblik, sprong ze vooruit en nam een paar lengtes voorsprong. De monden vielen open van verbazing bij de andere jockeys en alle toeschouwers... Ze probeerden haar nog in te halen maar het was zo perfect getimed dat daar geen kans meer toe was ...

Te Gek !!! Eva ook door het dolle heen want ook zij wou absoluut haar zien winnen...

De daaropvolgende rit (naar Roma) genoten we na van deze gebeurtenis die in Belgie absoluut geen betekenis heeft. En stilletjes hoop ik dat Makybe volgend jaar weer meeloopt, ik ga het alleszins proberen volgen.